Dan ligt het wat ingewikkelder dan bij een bandenwissel.
En zelfs bij eenvoudige dingen als een fietstocht naar Barcelona ligt "het groepsproces" op de achtergrond op de loer als een potentieel storende factor. Het feit dat je dagenlang achter elkaar met elkaar, in de zin van "samen", bezig bent, dat er fysiek en toch ook psychisch een stevig beroep op je wordt gedaan maakt het er niet makkelijker op.
Aspect van orde is in dit geval de route. Om die te kunnen bepalen zijn er heel veel informatiebronnen beschikbaar. Zoals internet, de boekjes van Benjaminse, kaarten, programmatuur, apparatuur. Van belang is welke daarvan worden gebruikt, hoe dat gebeurt, door wie. Hoe al die informatie wordt vertaald in de feitelijke uitvoering. En de rol die alle leden van het gezelschap in dit geheel spelen. Dat lijkt eenvoudig en misschien is het dat ook wel, maar het heeft ons problemen opgeleverd. Die er toe leidden dat slechts drie leden van de groep de tocht voortzetten.
En daar hebben we allemaal ontzettend de schurft over in. Maar "shit happens" zoals Karel opmerkt.
Het betekent tegelijkertijd het einde van deze blog. En ik zal geen derde versie schrijven.
zondag 21 mei 2017
20. Table d'Hote.
20 mei.
Van Charmes naar Fontenoy le Chateau. Gereden afstand 65 km.
We zijn heel vroeg vertrokken. Om 8 uur weg uit hotel. Bij de lokale supermarkt wat snelle koolhydraten en bananen gekocht en er wat van opgegeten.
En route is het eerste deel van de dag een hel. Direct vanaf vertrek de kuiten 100% op spanning. Het is koud maar we rijden met het zweet op de rug. Als we denken de klimkilometers voor vandaag verteerd te hebben pauzeren we in een lokale dorps-tabac. Drinken twee prima, grote, koppen koffie met melk.
Het tweede deel van de dag rijden we langs het Canal des Vosges. Stroom-richting-afwaarts, voor zover je daar bij een kanaal kunt spreken. Het kanaal ligt nagenoeg steeds rechts van het fietspad. Verder naar links stroomt een soort van beekje mee. Best snel, er is een behoorlijk verval. Dus we denderen er met zo'n 20 per uur langs.
Ook dit kanaal heeft een systeem van sluizen. Minstens 32. Kennelijk gaat er bij een sluis toch nog wel eens iets mis.
We komen er een echtpaar tegen op een knoert van een schip. In "mint condition" zoals de Engelsen zeggen. Strak in de lak, geen krasje of deukje te zien. Andre is behulpzaam bij het vastleggen van de trossen.
Ze komen van The Isle of Man. Hebben hun huis daar verkocht en varen nu sinds een jaar door Europa. In de winter zoeken ze een vaste haven Ze willen ook nog naar Amsterdam.
De naam van het schip lijkt ons wel passend.
Langs het kanaal staat op sommige punten nog wat industrieel erfgoed.
We rijden uiteindelijk Fontenoy le Chateau binnen. Alle winkels dicht. Verder ook niet veel te zien. We gaan op zoek naar de camping.
Die vinden we aan het eind van een vervelende klim van 2 km. (Dat van die lengte vertelt de eigenaresse van de camping ons later).
We strijken neer op het terrasje voor de receptie en nemen even later intrek in ons verblijf voor 1 nacht, een vintage stacaravan. We kunnen er goed mee leven.
's Avonds doen we mee met een gezamenlijk eten van rond de 20 personen inclusief een paar bewoners uit het dorp. Wij horen tot de jongere maaltijdgenoten.
Het thema voor het diner is wisselend en wordt gerelateerd aan een bepaald land. Vandaag is het land Nederland en de kok, een Tsjech, serveert kippensoep, boerenkool met worst en lardons (op speciaal verzoek van Gerrit. Hij, de kok, hoeft maar 15 km. met de auto om ze ergens te halen) en een toetje. We hebben trek, het smaakt prima. En het wordt een geanimeerde avond.
Van Charmes naar Fontenoy le Chateau. Gereden afstand 65 km.
We zijn heel vroeg vertrokken. Om 8 uur weg uit hotel. Bij de lokale supermarkt wat snelle koolhydraten en bananen gekocht en er wat van opgegeten.
En route is het eerste deel van de dag een hel. Direct vanaf vertrek de kuiten 100% op spanning. Het is koud maar we rijden met het zweet op de rug. Als we denken de klimkilometers voor vandaag verteerd te hebben pauzeren we in een lokale dorps-tabac. Drinken twee prima, grote, koppen koffie met melk.
Het tweede deel van de dag rijden we langs het Canal des Vosges. Stroom-richting-afwaarts, voor zover je daar bij een kanaal kunt spreken. Het kanaal ligt nagenoeg steeds rechts van het fietspad. Verder naar links stroomt een soort van beekje mee. Best snel, er is een behoorlijk verval. Dus we denderen er met zo'n 20 per uur langs.
Ook dit kanaal heeft een systeem van sluizen. Minstens 32. Kennelijk gaat er bij een sluis toch nog wel eens iets mis.
We komen er een echtpaar tegen op een knoert van een schip. In "mint condition" zoals de Engelsen zeggen. Strak in de lak, geen krasje of deukje te zien. Andre is behulpzaam bij het vastleggen van de trossen.
Ze komen van The Isle of Man. Hebben hun huis daar verkocht en varen nu sinds een jaar door Europa. In de winter zoeken ze een vaste haven Ze willen ook nog naar Amsterdam.
De naam van het schip lijkt ons wel passend.
Langs het kanaal staat op sommige punten nog wat industrieel erfgoed.
We rijden uiteindelijk Fontenoy le Chateau binnen. Alle winkels dicht. Verder ook niet veel te zien. We gaan op zoek naar de camping.
Die vinden we aan het eind van een vervelende klim van 2 km. (Dat van die lengte vertelt de eigenaresse van de camping ons later).
We strijken neer op het terrasje voor de receptie en nemen even later intrek in ons verblijf voor 1 nacht, een vintage stacaravan. We kunnen er goed mee leven.
's Avonds doen we mee met een gezamenlijk eten van rond de 20 personen inclusief een paar bewoners uit het dorp. Wij horen tot de jongere maaltijdgenoten.
Het thema voor het diner is wisselend en wordt gerelateerd aan een bepaald land. Vandaag is het land Nederland en de kok, een Tsjech, serveert kippensoep, boerenkool met worst en lardons (op speciaal verzoek van Gerrit. Hij, de kok, hoeft maar 15 km. met de auto om ze ergens te halen) en een toetje. We hebben trek, het smaakt prima. En het wordt een geanimeerde avond.
zaterdag 20 mei 2017
19. Aansluitpunt.
Vrijdag 19 mei.
Van Pont a Mousson naar, uiteindelijk, Charmes. We komen uit op 87 gefietste kilometers.
Het weer begon gisteren al te keren. Het regende 's avonds. We zagen een paar felle bliksemschichten ten Zuiden van PaM.
In de nacht regende het stevig. En als we ontbijten regent het ook. Behoorlijk.
Doen we nu wel of niet een regenbroek aan? Echt lekker fietsen doet zo'n ding niet. Je zit net even anders op het zadel dan je gewend bent. Maar doe je hem niet aan dan loopt al het water dat op je regenjack terecht komt naar beneden. Op je fietsbroek. Je benen. In je schoenen. Dat voelt ook niet lekker. Dus gaan we toch voor "vol ornaat". Zelfs de overslofjes gaan aan.
We gaan aan de bak. Langs de oever van de Moselle richting Nancy. Het is een mooie tocht ondanks de regen. Het valt ons op dat er veel takken, takjes en bladeren op ons pad liggen.
We worden wel flauw van dat geregen. En knap koud. Als we rond 12:30 Nancy binnen rijden gaan we op zoek naar een plek om warm te worden. Bij onze eerste keus ontstaat er discussie tussen Andre en de uitbater over de plek waar wij onze fietsen moeten/mogen plaatsen. Het regent (nog). Er is plek zat. Er zit echt geen hond op het terras. Maar volgens de jongeman moeten de fietsen toch echt ergens anders staan. Andre probeert nog hem te overtuigen. Normaal gesproken een van zijn kernkwaliteiten. Maar Karel, normaal toch geneigd tot een goed gesprek, heeft even helemaal geen zin in deze flauwekul en roept naar Andre dat deze man onze klandizie dan maar moet missen.
We belanden bij http://www.le-made-in-france.fr/ aan de 1 Rue Saint-Epvre. Onderdeel van een mini keten. Gerund door twee jonge en een wat oudere dames. Enthousiast, vlot, vrolijk. "Die fiets van Gerrit, die moet hij aan de overkant zetten, dan kunnen we die goed in de gaten houden". Dat is nog eens wat anders. Precies waar we behoefte aan hebben. En anderen kennelijk ook want het is er een komen en gaan. Jong, oud, hip, klassiek, keurig. We kiezen voor warmte in de vorm van koffie, gebakkken cabillaud, frites. Het hoeft niet altijd haute cuisine te zijn. Alleen de frites hadden wat knapperiger gemogen.
We worden tot onze verbazing in het Nederlands aangesproken. Onze buurman komt oorspronkelijk uit Maastricht. Studeerde daar Engels en Frans. Kwam in 1983 naar Frankrijk en ontmoette daar zijn lief. Woont hier nu meer dan 30 jaar en doceert talen aan Engelstalige studenten Hoger Onderwijs in Nancy. Hij houdt van fietsen maar blijft daarbij liever van de openbare weg af. Mountain-bike. Franse automobilisten en fietsers gaan volgens hem minder goed samen en hij is bezorgd of we dan wel veilige routes rijden. "Benjaminse" stelt hem enigszins gerust.
Gesterkt gaan we verder. Begroeten vrolijk de man bij wie we niet naar binnen zijn gegaan (hij kan er minder om lachen). Komen over het Place Stanislas. Daar kom ik in d volgende blog nog even op terug.
We gaan verder. Rijden langs een verbindingskanaal met een groot aantal sluizen. We tellen er twaalf waar omhoog wordt geschut. Dus steeds een klimmetje. (Blijkt dat er later ook nog naar beneden wordt geschut, maar dat weet je dan niet.....)
Het systeem is volledig geautomatiseerd. Als schipper krijg je een soort afstandsbediening mee. Ter hoogte van het bord onder mikken op een draadloze ontvanger. En dan werkt het. Tenminste, dat beweren de Fransen... Ze zijn er heel trots op.
Een systeem van lampen informeert je over de situatie.niet in werking. Als er een groen licht brand werkt alles ok. Twee keer rood wil zeggen "sluis en panne". En zo nog een paar mogelijke combinaties.
Als we bij de laatste sluis aankomen is deze twee keer rood. Er komt net een echtpaar uit Hamburg aan. Die worden daar wat verdrietig van. Ze zijn vanmorgen uit Nancy vertrokken. Daar was het vannacht vreselijk noodweer geweest. Hefbrug die ze moeten passeren naar een andere verbinding buiten werking. En niet duidelijk hoe lang het zou gaan duren voor e.e.a. gerepareerd zal zijn. Dan hier aangekomen en dan dit weer. Ze zijn "not amused".
Wij overleggen hoe we verder willen. Er wordt zelfs een navigatieboek met uitgebreide kaarten bij gehaald. We fietsen naar Charmes. Niet echt leuk stuk. Er steekt een kille wind op die we bijna vol tegen hebben. Vreet energie. Het is zo'n dag. In Charmes eerst een hotel gezocht. Prima kamers, warme douches. WiFi. Dus bloggen kan. (Als er niet geblogd wordt betekent dat tot nu toe alleen dat er niet geblogd kan worden omdat er geen internet is. Geen reden tot zorgen dus).
Charmes charmes zijn beperkt. Het zal aan ons liggen maar op deze vrijdagavond kunnen we maar met moeite een aantrekkelijke eetgelegenheid vinden. We belanden bij een Italiaan. Die wordt gerund door een echtpaar uit het Verre Oosten. Zij bedient ons. Is heel vriendelijk. Eten, drinken, water, brood, toetje, koffie..... Het worden twee pizza's en twee pasta's. We hebben honger. Het is prima. Smakelijk. Na afloop zitten we een beetje rozig te wezen. Moe. Oogjes vallen toe.We gaan door de kou terug naar het hotel en duiken er ongewoon vroeg in.
Van Pont a Mousson naar, uiteindelijk, Charmes. We komen uit op 87 gefietste kilometers.
Het weer begon gisteren al te keren. Het regende 's avonds. We zagen een paar felle bliksemschichten ten Zuiden van PaM.
In de nacht regende het stevig. En als we ontbijten regent het ook. Behoorlijk.
Doen we nu wel of niet een regenbroek aan? Echt lekker fietsen doet zo'n ding niet. Je zit net even anders op het zadel dan je gewend bent. Maar doe je hem niet aan dan loopt al het water dat op je regenjack terecht komt naar beneden. Op je fietsbroek. Je benen. In je schoenen. Dat voelt ook niet lekker. Dus gaan we toch voor "vol ornaat". Zelfs de overslofjes gaan aan.
We gaan aan de bak. Langs de oever van de Moselle richting Nancy. Het is een mooie tocht ondanks de regen. Het valt ons op dat er veel takken, takjes en bladeren op ons pad liggen.
We worden wel flauw van dat geregen. En knap koud. Als we rond 12:30 Nancy binnen rijden gaan we op zoek naar een plek om warm te worden. Bij onze eerste keus ontstaat er discussie tussen Andre en de uitbater over de plek waar wij onze fietsen moeten/mogen plaatsen. Het regent (nog). Er is plek zat. Er zit echt geen hond op het terras. Maar volgens de jongeman moeten de fietsen toch echt ergens anders staan. Andre probeert nog hem te overtuigen. Normaal gesproken een van zijn kernkwaliteiten. Maar Karel, normaal toch geneigd tot een goed gesprek, heeft even helemaal geen zin in deze flauwekul en roept naar Andre dat deze man onze klandizie dan maar moet missen.
We belanden bij http://www.le-made-in-france.fr/ aan de 1 Rue Saint-Epvre. Onderdeel van een mini keten. Gerund door twee jonge en een wat oudere dames. Enthousiast, vlot, vrolijk. "Die fiets van Gerrit, die moet hij aan de overkant zetten, dan kunnen we die goed in de gaten houden". Dat is nog eens wat anders. Precies waar we behoefte aan hebben. En anderen kennelijk ook want het is er een komen en gaan. Jong, oud, hip, klassiek, keurig. We kiezen voor warmte in de vorm van koffie, gebakkken cabillaud, frites. Het hoeft niet altijd haute cuisine te zijn. Alleen de frites hadden wat knapperiger gemogen.
We worden tot onze verbazing in het Nederlands aangesproken. Onze buurman komt oorspronkelijk uit Maastricht. Studeerde daar Engels en Frans. Kwam in 1983 naar Frankrijk en ontmoette daar zijn lief. Woont hier nu meer dan 30 jaar en doceert talen aan Engelstalige studenten Hoger Onderwijs in Nancy. Hij houdt van fietsen maar blijft daarbij liever van de openbare weg af. Mountain-bike. Franse automobilisten en fietsers gaan volgens hem minder goed samen en hij is bezorgd of we dan wel veilige routes rijden. "Benjaminse" stelt hem enigszins gerust.
Gesterkt gaan we verder. Begroeten vrolijk de man bij wie we niet naar binnen zijn gegaan (hij kan er minder om lachen). Komen over het Place Stanislas. Daar kom ik in d volgende blog nog even op terug.
We gaan verder. Rijden langs een verbindingskanaal met een groot aantal sluizen. We tellen er twaalf waar omhoog wordt geschut. Dus steeds een klimmetje. (Blijkt dat er later ook nog naar beneden wordt geschut, maar dat weet je dan niet.....)
Het systeem is volledig geautomatiseerd. Als schipper krijg je een soort afstandsbediening mee. Ter hoogte van het bord onder mikken op een draadloze ontvanger. En dan werkt het. Tenminste, dat beweren de Fransen... Ze zijn er heel trots op.
Een systeem van lampen informeert je over de situatie.niet in werking. Als er een groen licht brand werkt alles ok. Twee keer rood wil zeggen "sluis en panne". En zo nog een paar mogelijke combinaties.
Als we bij de laatste sluis aankomen is deze twee keer rood. Er komt net een echtpaar uit Hamburg aan. Die worden daar wat verdrietig van. Ze zijn vanmorgen uit Nancy vertrokken. Daar was het vannacht vreselijk noodweer geweest. Hefbrug die ze moeten passeren naar een andere verbinding buiten werking. En niet duidelijk hoe lang het zou gaan duren voor e.e.a. gerepareerd zal zijn. Dan hier aangekomen en dan dit weer. Ze zijn "not amused".
Wij overleggen hoe we verder willen. Er wordt zelfs een navigatieboek met uitgebreide kaarten bij gehaald. We fietsen naar Charmes. Niet echt leuk stuk. Er steekt een kille wind op die we bijna vol tegen hebben. Vreet energie. Het is zo'n dag. In Charmes eerst een hotel gezocht. Prima kamers, warme douches. WiFi. Dus bloggen kan. (Als er niet geblogd wordt betekent dat tot nu toe alleen dat er niet geblogd kan worden omdat er geen internet is. Geen reden tot zorgen dus).
Charmes charmes zijn beperkt. Het zal aan ons liggen maar op deze vrijdagavond kunnen we maar met moeite een aantrekkelijke eetgelegenheid vinden. We belanden bij een Italiaan. Die wordt gerund door een echtpaar uit het Verre Oosten. Zij bedient ons. Is heel vriendelijk. Eten, drinken, water, brood, toetje, koffie..... Het worden twee pizza's en twee pasta's. We hebben honger. Het is prima. Smakelijk. Na afloop zitten we een beetje rozig te wezen. Moe. Oogjes vallen toe.We gaan door de kou terug naar het hotel en duiken er ongewoon vroeg in.
18. We verleggen de koers.
18 mei.
Puur toevallig blog 18.
Weg van de klimmetjes. We hebben er voorlopig genoeg van. Klimmen. Dus wijken we uit naar het westen en zoeken een ander aansluitpunt met de route van Benjaminse.
We fietsen van Kedange sur Canner naar Pont a Mousson. Bij elkaar 75 km..
We doen om het af te leren 4 keer op en af. Een soort van zaagtand-spanning-patroon. Kort en steil op, lang en langzaam af. Gerrit heeft ze geteld.
We moeten even de juiste draai vinden maar staan dan op de fietsroute V50 "Charles le Temeraire".
We gaan zuidwaarts. Langs de rivier de Moselle.
Soms over mooie verscholen fietspaden. Maar ook langs een complex met heel, heel, heel veel graanelevatoren.
Punt is wel dat we een groot deel van de tijd het geluid van de snelweg horen. Knap veel herrie.
Onderweg pauzeren we in Metz. Gerrit is daar vaker geweest maar het perspectief vanaf een is toch heel anders. Eten wat vlak bij de kathedraal.
We passeren grote sluizencomplexen. Steken de rivier een paar keer over.
Knallen over een dijkje met knuppelpaaltjes. Hotsen en botsen. Karel rijdt lek. Dat kan helemaal niet met een Schwalbe Marathon Mondial! Die zijn onpletbaar, zoals alle Schwalbe Marathons trouwens.
Het is de achterband. Achterwiel eruit. Binnenband vervangen want plakken duurt langer. We doen gezamenlijk een binnenbandwissel waar Red Bull het nog moeilijk mee zou krijgen. Toegegeven, het ziet er wat minder geordend uit dan zo'n F1-act, maar we werken ook alleen met vrijwilligers en een budget van 3 biertjes na afloop. (Fotograaf krijgt uiteraard ook een verfrissing).
Het weer, altijd dat weer. Donkere wolken 's morgens. In de middag simmert het wat en aan het eind van de dag wordt het zowaar mooi weer. Hele dag wel broeierig geweest.
Bijzonder feit: gisteren had Gerrit zijn zonnebril laten vallen. Rudy Project, voor de liefhebbers. Gaat er voor de zekerheid bovenop staan. Glas er uit. Stukje uit het glas. Dumpen die rommel in de ton.
's Nacht ligt hij er wakker van. En bedenkt dat dat stukje eruit eigenlijk zo hoort. Dat is het model. Dus voor het ontbijt snel maar even naar de ton. Alles ligt er nog. In elkaar gestoken en de rest van de dag is hij weer het heertje.
We zitten om 20:30 bij 22oC op het Place Duroc, terrasje van Le Bouch'on d'Pont. Ze werken met regionale producten. Op het plein is volop activiteit. Beach-volleybal toernooi.
Nog een bijzonder feit: als we terug zijn op het hotel komt Karel tot de ontdekking dat hij de sleutel van zijn/Andre's/Hennies hotelkamer kwijt is. Alle zakken leeg gemaakt, geklopt en gevoeld. Gecheckt en gedubbelcheckt maar de sleutel blijft weg. Zou die uit een van de zakken gevallen zijn bij het eten? Hij heeft toch de kamerdeur op slot gedaan?
Terug, door de beginnende regen. Hennie gaat mee. Haast, we willen niet al te nat worden en we willen snel weten hoe het nu zit. Op 3/4 van de afstand steekt Hennie zijn handen in zijn zakken. Mompelt wat. Vraagt "is dit soms de sleutel"? Behoeft geen verdere toelichting, denk ik.
Puur toevallig blog 18.
Weg van de klimmetjes. We hebben er voorlopig genoeg van. Klimmen. Dus wijken we uit naar het westen en zoeken een ander aansluitpunt met de route van Benjaminse.
We fietsen van Kedange sur Canner naar Pont a Mousson. Bij elkaar 75 km..
We doen om het af te leren 4 keer op en af. Een soort van zaagtand-spanning-patroon. Kort en steil op, lang en langzaam af. Gerrit heeft ze geteld.
We moeten even de juiste draai vinden maar staan dan op de fietsroute V50 "Charles le Temeraire".
We gaan zuidwaarts. Langs de rivier de Moselle.
Soms over mooie verscholen fietspaden. Maar ook langs een complex met heel, heel, heel veel graanelevatoren.
Punt is wel dat we een groot deel van de tijd het geluid van de snelweg horen. Knap veel herrie.
Onderweg pauzeren we in Metz. Gerrit is daar vaker geweest maar het perspectief vanaf een is toch heel anders. Eten wat vlak bij de kathedraal.
 |
| Excuses voor beetje scheef. En voor de auto's, maar krijg die maar eens weg in Frankrijk. |
Knallen over een dijkje met knuppelpaaltjes. Hotsen en botsen. Karel rijdt lek. Dat kan helemaal niet met een Schwalbe Marathon Mondial! Die zijn onpletbaar, zoals alle Schwalbe Marathons trouwens.
Het is de achterband. Achterwiel eruit. Binnenband vervangen want plakken duurt langer. We doen gezamenlijk een binnenbandwissel waar Red Bull het nog moeilijk mee zou krijgen. Toegegeven, het ziet er wat minder geordend uit dan zo'n F1-act, maar we werken ook alleen met vrijwilligers en een budget van 3 biertjes na afloop. (Fotograaf krijgt uiteraard ook een verfrissing).
 |
| Gerrit is in gesprek met Red Bull. |
Bijzonder feit: gisteren had Gerrit zijn zonnebril laten vallen. Rudy Project, voor de liefhebbers. Gaat er voor de zekerheid bovenop staan. Glas er uit. Stukje uit het glas. Dumpen die rommel in de ton.
's Nacht ligt hij er wakker van. En bedenkt dat dat stukje eruit eigenlijk zo hoort. Dat is het model. Dus voor het ontbijt snel maar even naar de ton. Alles ligt er nog. In elkaar gestoken en de rest van de dag is hij weer het heertje.
We zitten om 20:30 bij 22oC op het Place Duroc, terrasje van Le Bouch'on d'Pont. Ze werken met regionale producten. Op het plein is volop activiteit. Beach-volleybal toernooi.
Nog een bijzonder feit: als we terug zijn op het hotel komt Karel tot de ontdekking dat hij de sleutel van zijn/Andre's/Hennies hotelkamer kwijt is. Alle zakken leeg gemaakt, geklopt en gevoeld. Gecheckt en gedubbelcheckt maar de sleutel blijft weg. Zou die uit een van de zakken gevallen zijn bij het eten? Hij heeft toch de kamerdeur op slot gedaan?
Terug, door de beginnende regen. Hennie gaat mee. Haast, we willen niet al te nat worden en we willen snel weten hoe het nu zit. Op 3/4 van de afstand steekt Hennie zijn handen in zijn zakken. Mompelt wat. Vraagt "is dit soms de sleutel"? Behoeft geen verdere toelichting, denk ik.
woensdag 17 mei 2017
17. Nog een vergeten aspect.
Woensdag 17 mei.
Van Mersch naar Kedange sur Canner. Netto fietsafstand komt op 43 km. Niet te vergelijken met enige planning.
Gisteren tijdens het eten een goede discussie gehad over de mogelijkheden / functionaliteiten van een eTrex vergeleken met een grootschalige kaart. Vooralsnog is het een unentscheiden.
Douchen. Broodjes. Opruimen. Fietsen bepakken en op pad.
Gisteren besloten dat we met de trein van Mersch naar Dudelange reizen. Vandaar fietsend verder. Dat plan loopt als een trein.
Het kost weer 4 x 2 euro incl. fietsen.
Overstappen in Luxembourg en Bettembourg. We zijn om 11:30 in Dudelange. Ontwaren daar het eerste teken dat Frankrijk in zicht is.
Bij een supermarkt kopen we wat in.
Het is dan al bloedje heet en wordt nog warmer. Gelukkig staat er een windje. Ook al is dat half tegen. Windstil zouden we gekookt zijn geweest. Dat is dus het vierde vergeten aspect. Warmte. Zullen er nog meer volgen?
Hennie leidt ons langs een aantal plaatsen op de route. Hellingen. Warm en warmer. Omgeving prachtig. Hellingen. Op enig moment duiken de koeltorens van de kerncentrale van Cattenom op.
Een beest van een ding. Verderop passeren we een stuw in de Moezel. En een sluis. We kijken even naar het schutten. Altijd leuk. Converseren met een Francaise op leeftijd op een bootje. Ze komt daar uit de buurt. We wensen elkaar een goede reis.
Issue wordt nu vinden van een overnachting. Andre ontdekt op een promo-bord dat er in Kedange sur Canner iets moet zijn. Ligt een beetje van de route maar daar schrikken we inmiddels niet meer van terug. De info wordt hem later bevestigd door een marktkoopman in Metzervisse. Nog 8 km.
We belanden er en scoren een prima all-in arrangement. Prima kamers. een traditioneel Frans dagmenu (buffet van crudite's, brood erbij, stukje vlees met piepklein beetje groente en champignon-sausje en soort van aardappelpuree-met-peterselie-roosjes, chocolade-mousse toe. En indien gewenst nog koffie of iets anders toe. We zitten op het terras te genieten.
Hoewel het een ietwat obligaat plaatje oplevert: na zo'n dag is het natuurlijk extra nodig dat de fietskleren weer schoon zijn voor morgen.
Van Mersch naar Kedange sur Canner. Netto fietsafstand komt op 43 km. Niet te vergelijken met enige planning.
Gisteren tijdens het eten een goede discussie gehad over de mogelijkheden / functionaliteiten van een eTrex vergeleken met een grootschalige kaart. Vooralsnog is het een unentscheiden.
Douchen. Broodjes. Opruimen. Fietsen bepakken en op pad.
Gisteren besloten dat we met de trein van Mersch naar Dudelange reizen. Vandaar fietsend verder. Dat plan loopt als een trein.
Het kost weer 4 x 2 euro incl. fietsen.
Overstappen in Luxembourg en Bettembourg. We zijn om 11:30 in Dudelange. Ontwaren daar het eerste teken dat Frankrijk in zicht is.
Bij een supermarkt kopen we wat in.
Het is dan al bloedje heet en wordt nog warmer. Gelukkig staat er een windje. Ook al is dat half tegen. Windstil zouden we gekookt zijn geweest. Dat is dus het vierde vergeten aspect. Warmte. Zullen er nog meer volgen?
Hennie leidt ons langs een aantal plaatsen op de route. Hellingen. Warm en warmer. Omgeving prachtig. Hellingen. Op enig moment duiken de koeltorens van de kerncentrale van Cattenom op.
Een beest van een ding. Verderop passeren we een stuw in de Moezel. En een sluis. We kijken even naar het schutten. Altijd leuk. Converseren met een Francaise op leeftijd op een bootje. Ze komt daar uit de buurt. We wensen elkaar een goede reis.
Issue wordt nu vinden van een overnachting. Andre ontdekt op een promo-bord dat er in Kedange sur Canner iets moet zijn. Ligt een beetje van de route maar daar schrikken we inmiddels niet meer van terug. De info wordt hem later bevestigd door een marktkoopman in Metzervisse. Nog 8 km.
We belanden er en scoren een prima all-in arrangement. Prima kamers. een traditioneel Frans dagmenu (buffet van crudite's, brood erbij, stukje vlees met piepklein beetje groente en champignon-sausje en soort van aardappelpuree-met-peterselie-roosjes, chocolade-mousse toe. En indien gewenst nog koffie of iets anders toe. We zitten op het terras te genieten.
Hoewel het een ietwat obligaat plaatje oplevert: na zo'n dag is het natuurlijk extra nodig dat de fietskleren weer schoon zijn voor morgen.
16. Vals spel
Dinsdag, 16 mei.
We leggen alles bij elkaar zo'n 80 km. af. Gedacht van Bourscheid tot Koenigsmacker was zo'n 94.
Wakker, in de trekkershut is alles heel basaal. Opruimen en pakken. Broodjes bij camping-mevrouw en op pad.
Een verademing. Nadat we de camping af zijn rijden we langs de oevers van de rivier de Sauer of Sure.
Zoevend asfalt, minimale, minimale hellinkjes. De natuur is prachtig. Stromende rivier vlak naast de weg.
Verderop rijden we lange tijd naast een spoorlijn. Dat is dan minder.
We komen langs Ettelbrueck. Plaats waar Patton in WW2 zwaar geeft geknokt en geschoten. Bij de brueck schieten we een paar foto's en proberen ons voor te stellen hoe dat geweest moet zijn.
Als we dichter bij Luxembourg komen komen we langs een heel organisch groenten- fruit- en kruiden-kraampje. We slaan wat noodvoorraad in.
We gaan rustig verder. Toe aan pauze. Stoppen min of meer lukraak en stappen een soort van cafe binnen. Het blijk een Portugees tentje te zijn. Weinig discussie over wat we krijgen. Voorgerecht is lauwe aardappelsoep met selderij. Hoofdgerecht kun je kiezen uit gebakken visje met gekookte aardappelpartjes en doppers en worteltjes. Er zit ook nog ei op. Of roti de porc op rol met ham vanbinnen. Met gebakken aardappelen. Rijst. Best lekker. We worden bediend door een strabante Portugese die niet met zich laat sollen. We vragen om water. Ze komt terug met mayo en peper. En vraagt of we ook nog olie nodig hebben voor de vis. Portugezen doen nog olie over boerenkool! Ervaringsgegeven. Andre zegt dat hij om water heeft gevraagd. Dat heeft ze wel begrepen laat ze hem overduidelijk weten. Wij zijn verder maar heel stil......
Dan willen we verder. Moeten door Luxembourg heen. Verderop. Dat gaat dus niet goed. We bewonderen een groot deel van de binnenstad. Het wordt al later en we moeten een slaapadres vinden. Bij 27o C vinden we onze weg naar de VVV. Andre en Hennie wagen onze kans. Na drie kwartier bellen door een fantastisch medewerker (binnen 40 km. zo'n beetje alles onder de 400 euro per 2-p kamer per nacht gehad) is het resultaat nul. Zippo, zilch. Uiteindelijk zoekt hij nog een keer ten noorden. Waar we vandaan komen. Het was niet onze eerste gedachte. Dus hadden we een andere zoekopdracht uitgezet. Hij vindt iets in Mersch. Mobil-home. 20 km. terug fietsen. We zoenen hem bijna. Staand slapen hadden we ook wel gedaan.
Dus terug. Wat drinken. Eten, slapen.
Trouwens, de foto van 12 mei is toegevoegd..
We leggen alles bij elkaar zo'n 80 km. af. Gedacht van Bourscheid tot Koenigsmacker was zo'n 94.
Wakker, in de trekkershut is alles heel basaal. Opruimen en pakken. Broodjes bij camping-mevrouw en op pad.
Een verademing. Nadat we de camping af zijn rijden we langs de oevers van de rivier de Sauer of Sure.
Zoevend asfalt, minimale, minimale hellinkjes. De natuur is prachtig. Stromende rivier vlak naast de weg.
Verderop rijden we lange tijd naast een spoorlijn. Dat is dan minder.
We komen langs Ettelbrueck. Plaats waar Patton in WW2 zwaar geeft geknokt en geschoten. Bij de brueck schieten we een paar foto's en proberen ons voor te stellen hoe dat geweest moet zijn.
Als we dichter bij Luxembourg komen komen we langs een heel organisch groenten- fruit- en kruiden-kraampje. We slaan wat noodvoorraad in.
We gaan rustig verder. Toe aan pauze. Stoppen min of meer lukraak en stappen een soort van cafe binnen. Het blijk een Portugees tentje te zijn. Weinig discussie over wat we krijgen. Voorgerecht is lauwe aardappelsoep met selderij. Hoofdgerecht kun je kiezen uit gebakken visje met gekookte aardappelpartjes en doppers en worteltjes. Er zit ook nog ei op. Of roti de porc op rol met ham vanbinnen. Met gebakken aardappelen. Rijst. Best lekker. We worden bediend door een strabante Portugese die niet met zich laat sollen. We vragen om water. Ze komt terug met mayo en peper. En vraagt of we ook nog olie nodig hebben voor de vis. Portugezen doen nog olie over boerenkool! Ervaringsgegeven. Andre zegt dat hij om water heeft gevraagd. Dat heeft ze wel begrepen laat ze hem overduidelijk weten. Wij zijn verder maar heel stil......
Dan willen we verder. Moeten door Luxembourg heen. Verderop. Dat gaat dus niet goed. We bewonderen een groot deel van de binnenstad. Het wordt al later en we moeten een slaapadres vinden. Bij 27o C vinden we onze weg naar de VVV. Andre en Hennie wagen onze kans. Na drie kwartier bellen door een fantastisch medewerker (binnen 40 km. zo'n beetje alles onder de 400 euro per 2-p kamer per nacht gehad) is het resultaat nul. Zippo, zilch. Uiteindelijk zoekt hij nog een keer ten noorden. Waar we vandaan komen. Het was niet onze eerste gedachte. Dus hadden we een andere zoekopdracht uitgezet. Hij vindt iets in Mersch. Mobil-home. 20 km. terug fietsen. We zoenen hem bijna. Staand slapen hadden we ook wel gedaan.
Dus terug. Wat drinken. Eten, slapen.
Trouwens, de foto van 12 mei is toegevoegd..
15. Vergeten aspect.
Zondag 14 mei. Moederdag.
Bestemming Ouren bij Bourg Neuland. We rijden uiteindelijk 108 km. Waar we er 81 gepland hadden. En daar zit dan wel het laatste stukje van gisteren bij, maar het is me de afstand wel. En zeker niet vlak.
We hebben in de loop van de dag natuurlijk allemaal contact met thuis. Bijpraten maar als bijzonderheid dat het Moederdag is. We kunnen haar geen ontbijt (op bed) serveren.
Dat is wel anders in het hotel waar we verblijven. Als we om 8 uur beneden komen staat er een reusachtig, uitgebreid buffet op tafel. Brood, broodjes, zoetigheden. Vleeswaar, kaassoorten, eierbereidingen, zelfs een hele zalm op spiegel. Er is makreel, haring, gebakken aardappelen, worstjes. Yoghurts en fruit. Vruchtensap. Het kan niet op. Dat hoeft ook niet. Terwijl we zitten te eten komen er langzaamaan gezinnen uit de omgeving binnen. 3 soms 4 generaties bij elkaar.
We gaan op weg. Rijden eerst het ontbrekende stuk naar wat we gisteren wilden bereiken: de Vennbahn.
Als we dachten van de hellingen af te zijn: niet dus. Het is niet supersteil maar we beginnen met 20 km. helling op. En ook al is dat maar max. 2%, het drukt het tempo behoorlijk.
Het weer is prima om te fietsen. Eigenlijk vinden we dat we het de afgelopen dagen beter hebben dan we op basis van de meteorologen mochten verwachten.
We kachelen door. Er zitten ook wel behoorlijke stukken met -2% bij zodat we vaart kunnen maken. Onderweg, we zijn aan het stoppen voor iets te drinken, panne. Andre kan met zijn achter-derailleur helemaal niks meer. Ding is afgeschakeld naar het kleinste tandwiel. Dus zwaarste verzet. En nog maar te combineren met de drie bladen voor.
Blijkt kabelbreuk vlak bij de shifter te zijn.
We hebben gereedschap genoeg bij ons. Er zijn ook voldoende reservekabels. Maar hoe doe je dat ook al weer? Want dit is iets anders dan zo'n klassiek commandeurtje op de schuine buis van een racefiets.
Karel prutst thuis graag aan (race)fietsen en met die ervaring en gezamenlijk combineer- en deduceer-werk komt de nieuwe kabel waar hij moet zijn en wordt het zaakje zo afgesteld dat Andre schakelenderwijs geen verschil merkt met voor die tijd. Maar beter ook met al dat geklim.
Maar ondertussen blijven we maar fietsen. We krijgen honger en besluiten in St. Vith te stoppen om te eten. Pasta. Prima. We overwegen nog even om een hotel te pakken. Maar 60 euro p.p. vinden we toch te gek. De uitbaatster van het hotel niet: "het komt toch wel vol".
Wel even naar de camping gebeld om te vertellen dat we wat vertraagd zijn. Dat is geen probleem. Er worden op ons verzoek ook nog wat verfrissingen neergezet.
Vanaf St. Vith is het nog ca. 18 km. De weergoden laten ons in de steek en het laatste uur fietsen we in een stortbui. Koud! Landweggetjes, slijk, verkleumde vingers.
Op de camping blijkt onze trekkershut voorzien van een kacheltje dat door de beheerder al is aangezet. Behagelijk warm. Onder de douche. Natte spullen uithangen. Paar biertjes drinken en om elf uur liggen we in bed. En slapen als een blok.
Maar dat is geen wonder. We zijn 11 uur op pad geweest. En als we niet zo verstandig waren geweest om in St. Vith te eten hadden we het niet gered. Waren we collectief omgevallen. Dat met die geplande kilometers is toch een issue.
Maandag 15 mei.
We willen van Ouren naar Bourscheid. 76 kilometer.
Wakker. Beetje opfrissen. Waar mogelijk droge en anders zo droog mogelijke spullen aan. Ons rustieke onderkomen is behoorlijk dampig. Buiten hangt de grondnevel laag en de lucht is nog niet te zien. Koffie en thee gemaakt.
De eigenaar van de camping helpt ons op weg met wat broodjes en beleg. Waarschijnlijk uit eigen koelkast. Maar hij komt de dag wel door zegt hij. Wij zijn hem dankbaar.
Het blijkt maar goed dat er brandstof in de tank zit. Vanaf de camping gaat het steil omhoog. En niet alleen omdat de spieren nog niet warm zijn schieten we geen meter op. We gaan stukken te voet. En omdat de zon erdoor gekomen is loopt de temperatuur op. En blijken sommigen van ons te warm gekleed.
Aan het motto van een eerder bericht ("It's not the distance....") voegen wij toe: "en vergeet ook vooral de hoogte-meters niet". Killing.
We komen langs een drielanden-punt. Iets met de oprichting van de Europese gemeenschap. Op een plaquette komt de naam van ene Joseph Luns voor als vertegenwoordiger van Nederland.
De hellingen vormen een probleem. We zijn gisteren van de Vennbahn afgeweken om op de camping te komen. Niet eens zo heel veel, maar toch. En om weer terug op dat traject te komen blijkt lastiger dan gedacht. Als we de geplande route bekijken zitten we in wat je een soort ketel-dal zou kunnen noemen. Overal om ons heen heuvels, klimmen. En we hebben moeite om er uit te komen.
Het weer is prima. Het landschap prachtig. Soms doet de vermoeidheid zich gelden.... en raken we de weg even kwijt.
Uiteindelijk lukt het ons wel maar het kost bloed, zweet en tranen. We arriveren in Clervaux (langs een suizende afdaling trouwens). Strijken neer op een terras voor koffie. Terwijl we daar zo zitten zien we een paar keer een trein langs komen. Folder gepakt in het hotel-restaurant. Bestudeerd. De trein loopt vanaf Clervaux zuidwaarts en komt langs Goebelsmuehle. Vlak daarbij ligt Bourscheid. En daar willen we naar toe. Fietsen mogen in Luxemburg gratis mee in de trein. We zetten ons over onze principes heen. Lopen het stadje nog even in om wat calorie-bronnen in te slaan. En scoren voor 2 euro p.p. een kaartje.
Half uur later staan we ter plekke op het station te Goebelsmuehle.
De laatste kilometers naar de camping geven nog wel de mogelijke problemen. Het is hier en daar weer echt steil. Maar we arriveren op een prachtige camping. Vroeg. Om half vier. De mevrouw die er de scepter zwaait komt speciaal naar de receptie. We scoren munten voor wasmachine en droger en verrichten achterstallig onderhoud aan de kleding. Zitten lekker in de zon. Prachtig uitzicht. Boven ons zeilen de parapenters door de lucht.
Toch valt er wel enig malheur te melden. Gerrit is een paar schoenen kwijt. Waarschijnlijk van zaterdag op zondag laten liggen. Vermakelijk aspect is dat hem zoiets ook is overkomen bij de reis twee jaar geleden naar Rome. Het is een gave!
Tweede: Andre knalt met zijn hoofd tegen dak van het chaletje. Hij ziet sterretjes. De vellen hangen erbij. Hennie verleent eerste hulp. Betadine erop. Alle op zijn plek gelegd. We zetten hem even in de zon en hij trekt snel weer bij.
We hebben bewogen over een afstand van 49 km. Maar daar zit dus het stuk in de trein bij. We zijn wel 76 km. opgeschoten op onze tocht.
Het vraagt niet veel discussie om te besluiten dat we het anders aan moeten pakken. Op welke manier dan ook. Er zijn in Clervaux wat kaarten en folders gescored die Pistes Cyclables laten zien richting zuiden. Dus morgen gaan we via een licht aangepast traject richting Luxembourg. Uit voorzorg zeggen we via Booking.com wel het gereserveerde hotel in Koenigsmacker af. Dat ligt op 91 km. volgens de planning en dat lijkt ons te gek.
By the way: Het gebruik van Endomondo blijft helaas achterwege. Iets met provider, mobiel internet, buitenland. De combinatie doet het helaas niet.
Bestemming Ouren bij Bourg Neuland. We rijden uiteindelijk 108 km. Waar we er 81 gepland hadden. En daar zit dan wel het laatste stukje van gisteren bij, maar het is me de afstand wel. En zeker niet vlak.
We hebben in de loop van de dag natuurlijk allemaal contact met thuis. Bijpraten maar als bijzonderheid dat het Moederdag is. We kunnen haar geen ontbijt (op bed) serveren.
Dat is wel anders in het hotel waar we verblijven. Als we om 8 uur beneden komen staat er een reusachtig, uitgebreid buffet op tafel. Brood, broodjes, zoetigheden. Vleeswaar, kaassoorten, eierbereidingen, zelfs een hele zalm op spiegel. Er is makreel, haring, gebakken aardappelen, worstjes. Yoghurts en fruit. Vruchtensap. Het kan niet op. Dat hoeft ook niet. Terwijl we zitten te eten komen er langzaamaan gezinnen uit de omgeving binnen. 3 soms 4 generaties bij elkaar.
We gaan op weg. Rijden eerst het ontbrekende stuk naar wat we gisteren wilden bereiken: de Vennbahn.
Als we dachten van de hellingen af te zijn: niet dus. Het is niet supersteil maar we beginnen met 20 km. helling op. En ook al is dat maar max. 2%, het drukt het tempo behoorlijk.
Het weer is prima om te fietsen. Eigenlijk vinden we dat we het de afgelopen dagen beter hebben dan we op basis van de meteorologen mochten verwachten.
We kachelen door. Er zitten ook wel behoorlijke stukken met -2% bij zodat we vaart kunnen maken. Onderweg, we zijn aan het stoppen voor iets te drinken, panne. Andre kan met zijn achter-derailleur helemaal niks meer. Ding is afgeschakeld naar het kleinste tandwiel. Dus zwaarste verzet. En nog maar te combineren met de drie bladen voor.
Blijkt kabelbreuk vlak bij de shifter te zijn.
We hebben gereedschap genoeg bij ons. Er zijn ook voldoende reservekabels. Maar hoe doe je dat ook al weer? Want dit is iets anders dan zo'n klassiek commandeurtje op de schuine buis van een racefiets.
Karel prutst thuis graag aan (race)fietsen en met die ervaring en gezamenlijk combineer- en deduceer-werk komt de nieuwe kabel waar hij moet zijn en wordt het zaakje zo afgesteld dat Andre schakelenderwijs geen verschil merkt met voor die tijd. Maar beter ook met al dat geklim.
Maar ondertussen blijven we maar fietsen. We krijgen honger en besluiten in St. Vith te stoppen om te eten. Pasta. Prima. We overwegen nog even om een hotel te pakken. Maar 60 euro p.p. vinden we toch te gek. De uitbaatster van het hotel niet: "het komt toch wel vol".
Wel even naar de camping gebeld om te vertellen dat we wat vertraagd zijn. Dat is geen probleem. Er worden op ons verzoek ook nog wat verfrissingen neergezet.
Vanaf St. Vith is het nog ca. 18 km. De weergoden laten ons in de steek en het laatste uur fietsen we in een stortbui. Koud! Landweggetjes, slijk, verkleumde vingers.
Op de camping blijkt onze trekkershut voorzien van een kacheltje dat door de beheerder al is aangezet. Behagelijk warm. Onder de douche. Natte spullen uithangen. Paar biertjes drinken en om elf uur liggen we in bed. En slapen als een blok.
Maar dat is geen wonder. We zijn 11 uur op pad geweest. En als we niet zo verstandig waren geweest om in St. Vith te eten hadden we het niet gered. Waren we collectief omgevallen. Dat met die geplande kilometers is toch een issue.
Maandag 15 mei.
We willen van Ouren naar Bourscheid. 76 kilometer.
Wakker. Beetje opfrissen. Waar mogelijk droge en anders zo droog mogelijke spullen aan. Ons rustieke onderkomen is behoorlijk dampig. Buiten hangt de grondnevel laag en de lucht is nog niet te zien. Koffie en thee gemaakt.
De eigenaar van de camping helpt ons op weg met wat broodjes en beleg. Waarschijnlijk uit eigen koelkast. Maar hij komt de dag wel door zegt hij. Wij zijn hem dankbaar.
Het blijkt maar goed dat er brandstof in de tank zit. Vanaf de camping gaat het steil omhoog. En niet alleen omdat de spieren nog niet warm zijn schieten we geen meter op. We gaan stukken te voet. En omdat de zon erdoor gekomen is loopt de temperatuur op. En blijken sommigen van ons te warm gekleed.
Aan het motto van een eerder bericht ("It's not the distance....") voegen wij toe: "en vergeet ook vooral de hoogte-meters niet". Killing.
We komen langs een drielanden-punt. Iets met de oprichting van de Europese gemeenschap. Op een plaquette komt de naam van ene Joseph Luns voor als vertegenwoordiger van Nederland.
De hellingen vormen een probleem. We zijn gisteren van de Vennbahn afgeweken om op de camping te komen. Niet eens zo heel veel, maar toch. En om weer terug op dat traject te komen blijkt lastiger dan gedacht. Als we de geplande route bekijken zitten we in wat je een soort ketel-dal zou kunnen noemen. Overal om ons heen heuvels, klimmen. En we hebben moeite om er uit te komen.
Het weer is prima. Het landschap prachtig. Soms doet de vermoeidheid zich gelden.... en raken we de weg even kwijt.
Uiteindelijk lukt het ons wel maar het kost bloed, zweet en tranen. We arriveren in Clervaux (langs een suizende afdaling trouwens). Strijken neer op een terras voor koffie. Terwijl we daar zo zitten zien we een paar keer een trein langs komen. Folder gepakt in het hotel-restaurant. Bestudeerd. De trein loopt vanaf Clervaux zuidwaarts en komt langs Goebelsmuehle. Vlak daarbij ligt Bourscheid. En daar willen we naar toe. Fietsen mogen in Luxemburg gratis mee in de trein. We zetten ons over onze principes heen. Lopen het stadje nog even in om wat calorie-bronnen in te slaan. En scoren voor 2 euro p.p. een kaartje.
Half uur later staan we ter plekke op het station te Goebelsmuehle.
De laatste kilometers naar de camping geven nog wel de mogelijke problemen. Het is hier en daar weer echt steil. Maar we arriveren op een prachtige camping. Vroeg. Om half vier. De mevrouw die er de scepter zwaait komt speciaal naar de receptie. We scoren munten voor wasmachine en droger en verrichten achterstallig onderhoud aan de kleding. Zitten lekker in de zon. Prachtig uitzicht. Boven ons zeilen de parapenters door de lucht.
Toch valt er wel enig malheur te melden. Gerrit is een paar schoenen kwijt. Waarschijnlijk van zaterdag op zondag laten liggen. Vermakelijk aspect is dat hem zoiets ook is overkomen bij de reis twee jaar geleden naar Rome. Het is een gave!
Tweede: Andre knalt met zijn hoofd tegen dak van het chaletje. Hij ziet sterretjes. De vellen hangen erbij. Hennie verleent eerste hulp. Betadine erop. Alle op zijn plek gelegd. We zetten hem even in de zon en hij trekt snel weer bij.
We hebben bewogen over een afstand van 49 km. Maar daar zit dus het stuk in de trein bij. We zijn wel 76 km. opgeschoten op onze tocht.
Het vraagt niet veel discussie om te besluiten dat we het anders aan moeten pakken. Op welke manier dan ook. Er zijn in Clervaux wat kaarten en folders gescored die Pistes Cyclables laten zien richting zuiden. Dus morgen gaan we via een licht aangepast traject richting Luxembourg. Uit voorzorg zeggen we via Booking.com wel het gereserveerde hotel in Koenigsmacker af. Dat ligt op 91 km. volgens de planning en dat lijkt ons te gek.
By the way: Het gebruik van Endomondo blijft helaas achterwege. Iets met provider, mobiel internet, buitenland. De combinatie doet het helaas niet.
Abonneren op:
Posts (Atom)